Qış kəpənəkləri

Cibində mandarin qabığı gəzdirən
duz qoxulu
sarı qız,
Gəl, günəşim ol.

Ürəyində nəsə var,
Ya da çantanda.
Yoxsa məni görəndə
Çiynindən sürüşüb
dirsəyində bənd olmazdı.

Arxamca qaç,
bir tin tapaq nəm qoxan
Silah kimi gəzdirdiyin
çətiri aç!
Gəl, evim ol.

Pəncərəmiz olsun çirkli divardakı “A4”lər
Elanlarda “çörək var və qril var”.
Heç nə lazım deyil başqa.
Döngələrdə zibil var. 

Özüylə danışıb Allaha and içən bu qoca
babamız olsun,
Elandan baxan leykoz uşaq
balamız olsun.
Qorxma, sağaldarıq, quzum.
Onsuz da
bütün xəstələrlə üst-üstə düşür qan qrupum.

Nəsə olmalıdır,
eşitmədiyimiz bir səs gəlməlidir hardansa.
Yanımda ol, sarı qız.

Sarı işığın düşsün
Boz çətirə gecələr
Bitməyəcək onsuz da
soyuq tire gecələr.

İlğım tənhalığı var
insanların qaynaşdığı küçələrdə
Bu insanlar kimlərinsə ilğımıdır,
Şəklə bax, nəsə demək istəyir
balamızın çöhrəsi:
insanlar bir-birinə nəzirədir,
ulduzlar da onların kölgəsi.

Sarı qız,
qızım var,
bir az sənə oxşayır,
bir az da anasına.

Mən qızımçün bir az gec darıxıram
Amma batıq yanaqları düşəndə xatirimə
heç kəsdə ağrımayan yerlərim sızıldayır.

Hamiləlik testində
nazik qoşa xətt kimi
uzanaq çətir altda.
Susaq xəcalət kimi

Sevmədən evləndik,
inanmadan namaz qıldıq, sarı qız.
Hər şeyin yaxşı olacağını düşündük,
bütün ölülər kimi.

Gözəllik gözdən yoluxur...
Bir adi sözdən yoluxur
Uşaqlar bizdən yoluxur
Qovur kəpənəklərini.

İndi yaz gələcək...
babamız öləcək.
Sən də çətirini bağla, sarı qız.
Aç-bağla, aç-bağla, aç-bağla...
Uç, bu nəzirə dünyadan.