Nitçşenin sonu məlum,
gözləri doldu, filan…
daha 10 il yaşadı.
Bəs atın taleyi necə oldu?”
* * *
Film ağ-qaradı, qocanın saçları çal
Musiqi çal, Tarr!
oxu Tarr!
Film ağ-qaradı,
lampanin tüstüsü boz
Bayırda çovğun, toz…
Qızın yeməyi hazır olan kimi qoca da stolun başında hazırdı.
çünki qızın bişirdiyi tək yemək kartofdu
kartofu isti-isti soymaq rahat, yemək babat…
üfürə-üfürə…
Süfrə yoxdu, süfrə.
Film ağ-qaradı, kartofun buxarı…
qalxır yuxarı…
Həyata baxdıqları bircə pəncərə var,
Ata-bala ordan növbəylə baxır.
Bəzən qoca israf edib pəncərə qabağında yatır…
Və bir gün qapı döyülür,
döyülməmiş kimi qəfil açılır və biri gəlib həqiqətlər(in)i söyləyir.
Qoca istəsə ona“ çərənləmə” deyər, istəməsə yox,
Onunsa istədiyi içki idi,
Nəfsi tox,
pulunu verdi, çovğunda başına çəkə-çəkə axsayıb getdi.
Çovğundu.
Pəncərədəki ağacı külək yelləyir,
olmayan yarpaqlarını sovurur,
hər səhər hovuzdan su gətirən qızın başına vurur.
Film qara-ağdı,
qocanın sağ qolu…
Qoca çolaqdı…
Mən nə bilim niyə məhz sağ qolu?
Siz də düşünməyin, olan şeydi.
Əsas odur ki, çovğundu, divarın yarıqları neydi. Oxu Tarr, oxu Tarr…
Hər gün qızı geyindirir onu, altdan, üstdən
kişi də həmişə qızına baxır başqa-başqa, üstdən-üstdən.
Bəlkə də qızı onun olan yeganə şeyidi.
Sən demə araba getmir, gəlir.
Yollardı da, gedir gəlir.
Ağ atlı qaraçılar təpinir hovuza,
qaraçıları qovurlar,
çovğun yoxdu qaraçılar üçün,
ağsaqqal qaraçı bizim qıza kitab verir:
“Müqəddəs torpaqlar alçaldıldığından bu yerlərdə din yaşamaz, tövbədi labüd”.
Qoca pəncərə qarşısında büt.
İkinci gün atları getmir,
üçüncü gün yemir, içmir…
4-cü gün quyudan su çəkilir,
beşinci gün ata-bala dolu lampaları alışdıra bilmir – “çıraqları sönür”.
Bela Tarr filmi 6 günlük etdi,
7-ci gün “istirahətə getdi”
çünki “Turin atı”ından “yıxılmışdı”.
* * *
Burda isə çovğun deyil, Ramazandı,
ulduzlar axır, arvadlar gecə saxlayır-mış,
Nitşenin ölən Allahının xatirəsinə bir salavat…
“At muraddı”, murad.
Sərdar Amin.
Elyazma.org
